De afgelopen weken heb ik op werkvlak meer gedoe gehad dan zo ongeveer in alle jaren daarvoor. Zo kreeg ik weerstand uit een trainingsgroep over een bepaalde beslissing die ik had genomen, stopte ik de samenwerking met een paar mensen die een evenement van mij zouden ondersteunen, ruziede ik via de mail met een locatie waar ik niet tevreden over was en reageerde ik nogal ongeremd en weinig empathisch zowel op een vraag van iemand op facebook en als (via whatsapp) op een actie van een van mijn teamleden.

Zoheeeee, gaat ie lekker, Wendy?? Wmoah.

Bij sommige mensen komen dit soort gedoetjes misschien regelmatig voor, maar bij mij niet. Als (tantra)professional ben ik iemand die zorgvuldig werkt, die op werkgebied zelden conflicten heeft met anderen en die bij eventuele gedoetjes eigenlijk altijd vriendelijk en redelijk blijft. Ruziën of ongeremd mijn frustraties eruit gooien, dat doe ik misschien thuis (sorry, Reem), maar niet buiten de deur.

*kuch* – tijd voor bezinning –

Zelfbeeld
Deze week realiseerde ik me dat wat ik hier boven beschrijf, een sterk zelfbeeld is, namelijk die van ‘Wendy de tantraprofessional die altijd zorgvuldig, verantwoord, vriendelijk en redelijk reageert en handelt’. Een zelfbeeld dat ik tot voor kort met liefde gekoesterd heb. Dat weet ik omdat ik me mijn oordelen herinner over andere professionals die wél gedoetjes en conflicten met collega’s of deelnemers/cliënten hadden en daar wellicht niet altijd redelijk en netjes bij bleven.

‘Kom op, als tantraprofessional ben je de conflicten en gedoetjes toch voorbij en kun je alles toch in harmonie oplossen?’

No mud, no lotus
Bij het onderzoeken van dit zelfbeeld zag ik ineens dat de tantrische uitspraak ‘no mud, no lotus’ ook hier van toepassing is. Hoewel het natuurlijk heerlijk is als ik alles wat er om me heen gebeurt met berusting en liefde kan ontvangen (en ja, dát gebeurt gelukkig ook heel vaak), is het nu blijkbaar tijd om ook alle ‘modder’ op mijn pad te verwelkomen. Modder van buitenaf maar vooral natuurlijk de modder in mezelf, want daar gaat het uiteindelijk allemaal om.

De parel in de modder
Zo merkte ik bij het uitspreken van mijn gedoetje richting het teamlid dat juist door het feit dat ik mijn frustratie inbracht, een diepere verbinding met haar kon ontstaan. De parel in de modder dus!
Want altijd harmonie, pais en vree klinkt zo mooi, maar het kan ook dat een contact dan weinig diepte krijgt. Met altijd vriendelijk zijn en eventuele confrontaties bij voorkeur vermijdend, heb ik in het verleden menig contact oppervlakkig gehouden, zo realiseerde ik me.

Tegelijkertijd is het goed om te zien waarom ik het zelfbeeld van de ‘vriendelijke, redelijke tantraprofessional die nooit gedoetjes en conflicten heeft’ zo lang gekoesterd heb. Het handelen volgens dit zelfbeeld is immers een manier om te voorkomen dat andere mensen negatieve oordelen over mij hebben. Ja, ook na vele vele jaren persoonlijk werk zit er nog een stukje in mij dat graag gewaardeerd wordt :). Een egostuk waarvan nu echt weer een stukje mag afbrokkelen…

Zelfbeeld loslaten
Want wat zou er gebeuren als ik bovengenoemd zelfbeeld ga loslaten? Woooooh, ENG…! Kan en durf ik mezelf HELEMAAL te laten zien als professional, los van alle overtuigingen over hoe ik zou móeten zijn? Durf ik naast mijn begrijpende, vredelievende kant die goed gegrond en mooi in balans is, evengoed af en toe mijn irritatie, frustratie of ongeduld te tonen? En áls ik dat laatste dan doe, durf ik dat dan zelfs ook op een ongeremde en wellicht niet zo verantwoorde manier te doen? Of dien ik te allen tijde mezelf te beheersen en alles wat er gebeurt met een glimlach te ontvangen?

Waar ben ik mezelf en waar niet? Wat kan wel en niet als ik in een professionele rol zit? Waar eindigt Wendy de professional en waar begint Wendy de mens? Of is er helemaal geen onderscheid tussen professional en mens en is er in wezen alleen maar Ware Zelf?

Authentiek en vrij
Het is mooi (en als professional ook nodig) om me van dit alles bewust te zijn. Een zelfbeeld is per definitie beperkend en is niet wat ik werkelijk ben. Juist zónder een zelfbeeld kan ik een prima tantraprofessional zijn. Zonder zelfbeelden ben ik namelijk mijn Ware Zelf en van daaruit ben ik per definitie authentiek. Dan ben ik veel vrijer dan wanneer ik reageer vanuit een bepaald zelfbeeld waarin allerlei ‘moeten’ en ‘niet mogen’ besloten zit (‘Ik mag niet zo en zo reageren, ik moet het goed doen, ik moet netjes blijven…’).

Tegelijkertijd dien ik de ‘modder’ in mezelf te blijven onderzoeken. Kan ik de modder in mezelf echt zien en accepteren? En wat doe ik er vervolgens mee? Laat ik het er gewoon zijn, ga ik er mee gooien naar iemand of haal ik een paar keer diep adem om dan de parel in de modder te zien, oftewel de kern van de lotus?

Dit onderzoek is een belangrijk onderdeel van tantra en daarmee van mijn dagelijks leven. En ja, soms is tantra dus een en al lotus en soms gewoon ook alleen maar worstelen in de modder…

En jij?
Ik ben benieuwd of je iets herkent in bovenstaande tekst. Welke zelfbeeld heb jij van jezelf in je werk? In hoeverre beperkt dit zelfbeeld jou? En hoe zou het zijn als je dit zelfbeeld loslaat?


 

 

 

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *