Nee, we hadden niet echt goed afscheid genomen en de afgelopen twaalf dagen hebben we maar weinig contact gehad. Maar nu is mijn lief terug van die intensieve tantratraining. We gaan tegenover elkaar zitten. Hij is niet zo’n prater maar vertelt toch hoe het was. Ik doe mijn best om goed te luisteren en in contact te zijn.

Als hij zegt: ‘Nou, dat was het zo’n beetje’, vraag ik: ‘En hoe voelt het contact tussen ons nu?’ Zijn reactie is recht voor z’n raap: ‘Nou, niet echt fijn. Je zit er bij als een teacher ofzo, lekker op afstand. Volgens mij luister je helemaal niet echt’.

BAM, die komt binnen.

Ik heb juist zo mijn best gedaan om te luisteren, om hem ruimte te geven, om niet te oordelen en om bijvoorbeeld niet gelijk met mijn eigen verhaal te komen. En dan krijg ik dit te horen.

Ik merk mijn onmiddellijke neiging om in de verdediging te schieten. Maar gelijk weet ik ook dat ik een ander voornemen had. De Ayahuasca-ervaring van de vorige dag helpt me hierbij, want die heeft me zacht gemaakt. Dus in plaats van iets te zeggen, maak ik oogcontact, adem ik diep en voel ik hoe mijn ogen zich langzaam vullen met tranen.

Wat volgt is geen harde huilbui en geen drama, maar een zachte stroom van verdriet, waar ik rustig doorheen adem. Ik ren niet weg, maar blijf in contact. Want ook dat had ik me voorgenomen: bij het eerstvolgende moeilijke moment loop ik niet weg, maar voel ik eenvoudigweg wat ik voel. En terwijl ik mezelf laat raken, voel ik mezelf smelten. Ik glimlach, hij glimlacht terug en dan is het er weer: het contact.

Later besef ik me dat ik op het moment van luisteren waarschijnlijk nog niet echt ontspannen was, misschien bang voor eventuele confronterende verhalen die zouden komen (toch altijd spannend, een partner die terugkomt van een tantratraining…). Dus mogelijk was er nog verharding in mij te voelen. En ik weet: in de verharding is het moeilijk contact met mij maken.

In de zachtheid kan ik vervolgens vertellen over mijn innerlijke reis van de vorige dag, over de ontroering die er was over het feit dat mijn oudste zoon uit huis gaat, over de mooie inzichten die ik heb gekregen over relaties, werk, liefde, kinderen en mezelf. En over ons, shiva-shakti, hoe ik zo sterk voel dat hij mijn man is, hoe moeilijk het soms ook is omdat we zo verschillend van aard zijn of lijken te zijn. Ik vertel het al huilend, al lachend en het is helemaal niet erg dat een van de kinderen even de kamer in komt. En ook later die avond is het contact vrij, ruim, ontspannen, liefdevol en stromend.

Dit is dus wat tantra in het dagelijks leven is. Tantra daagt je uit om in al dit soort alledaagse momenten te zijn met wat er is. Los van het verhaal, het drama en gedoe en vol in het voelen, ademen en gewaar-zijn. Dan is er verruiming (expansion = TAN) en van daaruit bevrijding (liberation = TRA).

1 antwoord
  1. Sharona
    Sharona zegt:

    Heel mooi en heeeel herkenbaar! Dank vr t delen! Goed luisteren echt luisteren werkelijk in verbinding luisteren vanuit mn kwetsbare ik luisteren is ook zo mijn pad van leren op t moment????

Reacties zijn gesloten.