Ik had een project. Een groots project. Een prachtig project waarvan ik zeker wist dat het zou gaan slagen.
Namelijk, het project ‘Man’.
Of beter gezegd, het project ‘Man veranderen’.
Of, met een mooi sausje (en deels ook waar): ‘Man gelukkig maken’.
Het was niet de eerste keer dat ik zo’n project had. Toen ik een jaar of twintig was, kreeg ik een relatie met een fransman. Hij was/had alles waar ik eigenlijk níet op viel. Extreem rechts, een oplichter van de belastingdienst en verzekeringsmaatschappijen, in het bezit van een geweer en een hele lieve grote hond (newfoundlander, wel met erge huidziekte).
Deze man was ongelukkig. Erg ongelukkig. Mede door een moeder die hem nooit had gewild en dat ook altijd liet merken en een vader die het nooit voor hem opnam. Maar ik (2e jaars student sociale wetenschappen en zelf ook best ongelukkig in die tijd) ging hem redden en gelukkig maken! Met mij zou hij gaan veranderen, zou hij blij gaan worden en zelfs ook stoppen met foute dingen doen. Ja hij zou zelfs politiek links en vredelievend worden. Zodat… Tja, waar deed ik het eigenlijk allemaal voor? Om zelf gelukkig te worden?
*kuch*
Project binnen twee jaar uiteraard dramatisch gefaald. Kansloos, mede omdat we beiden niet in staat waren tot echt liefhebben.
Vele jaren later kwam er een nieuwe man in mijn leven. Een man die behoorlijk anders was dan ik. Maar dat was niet erg. Les extremes se touchent… Bovendien, deze man stapte samen met mij de wereld van tantra in, dus wat wilde ik nog meer??
In de jaren die volgden, opende de tantra mij meer en meer. Ik ging genieten van het leven, mijn hart ging open, ik ging bewuster leven, mijn seksuele energie ging stromen… Na een paar jaar was er niet veel meer over van de teruggetrokken Wendy, die weinig buiten de deur deed, nauwelijks vrienden had en vooral veel voor de tv, tegen de warme radiator aangeplakt zat.
Bij mijn lief gebeurde er weer andere dingen. Immers: andere constitutie, ander karakter, ander temperament. Maar wat wilde ik graag dat deze man in míjn stroom meeging. Dat hij net zo ging genieten van het leven als ik intussen deed. Dat hij zich net zo ging openen als bij mij was gebeurd. Dat hij nóg meer zou gaan stromen. Dat hij, dat hij, dat hij… Want als hij …, dan zou ik… (zelf pas echt gelukkig kunnen zijn?).
Dit project dus: ‘Man veranderen/man gelukkig maken’. Een project dat deze mooie, bijzondere man juist óngelukkig maakt. Want niemand wil iemands project zijn.
Een project leiden vraagt mannelijke energie. Die energie heb ik genoeg, maar daar ligt dus ook geen uitdaging. Die ligt veel meer bij mijn vrouwelijke energie, in simpelweg ‘zijn, omarmen en liefhebben’, in zacht en kwetsbaar zijn. Wat niet wil zeggen dat ik zelf niet volop mag genieten, dat mijn energie mag stromen, mag vloeien, mag bewegen…
Deze week heb ik het project ‘Man gelukkig maken’ voortijdig beëindigd. De tijd van projecten is voorbij, de tijd van liefde is begonnen.
