Ik staar naar mijn blog-overzicht en zie dat mijn laatste blog van 23 augustus 2018 dateert. Mijn hemel, wat is er in de afgelopen maanden gebeurd??
Tot die tijd floepte er iedere maand wel een nieuw, sappig tekstje uit. Genoeg inspiratie en de woorden stroomden moeiteloos uit mijn vingers. Als ik echter wat beter kijk, zie ik wel verschillende concept-blogs openstaan. Ooit aan begonnen, nooit afgemaakt en nooit gepost…
Tantramasseurs Een van de conceptteksten gaat over de tantramasseurs die het afgelopen jaar in opspraak zijn gekomen, inclusief de constatering dat de beroepsvereniging voor tantraprofessionals helaas maar niet op gang komt, mede omdat er nogal wat (stille) strijd en verdeeldheid in het tantraveld lijkt te zijn. Hm. Tekst niet gepubliceerd, te gevoelig allemaal, voor je het weet zeg ik iets waardoor ik de halve tantrawereld over me heen krijg. Geen zin in.
TNT-ophef Een andere concept-blog gaat over de ophef over TNT (The New Tantra) en Alex Vartman. Inclusief een aantal sappige persoonlijke details. Hm. Tekst niet afgemaakt en niet gepubliceerd. Opnieuw voorzag ik te veel risico op kritiek en gedoe. Angst voor Alex himself misschien zelfs nog steeds? Dat hij vanaf zijn onbekende verblijfplaats op deze aarde toch deze Nederlandse tekst onder ogen krijgt en ik opnieuw een scherp mailtje krijg? Wow… En toch sta ik achter datgene wat ik met de blog duidelijk wil maken: wat wij als tantrabegeleiders van deze gebeurtenissen kunnen leren.
Veilige middenweg Ben ik dan dus zo bang? Durf ik zo NIET mijn hoofd boven het maaiveld uit te steken? Blijkbaar wel. Overigens niets nieuws. Ik herinner me van vroeger dat ik liever niet te veel opviel en dat ik nooit voor extreme meningen koos. Natuurlijk was mijn keuze voor het tantrapad (ook qua werk) een niet-alledaagse, maar toch onthoud ik me ook binnen dit veld van extremen. De veilige middenweg.
Complexe werkelijkheid Ik merk dat ik hier een oordeel over heb. Dat ik vind dat ik meer lef moet hebben. Dat ik fouten moet durven maken. Maar oh, nee, ik ga niet graag op mijn bek en ik ga niet graag een pittige discussie (via internet) aan. De werkelijkheid is zo complex en het is zo moeilijk om alle aspecten ervan te zien. Denk maar aan de gebeurtenissen rond de tantramasseurs. Denk je dat het gewoon zo simpel is dat er een paar masseurs zijn die een keer te ver zijn gegaan, dus fout zijn en gestraft moeten worden, waarmee de kous dan af is? Zo eenvoudig ligt het niet. Ieder verhaal en iedere situatie heeft vele kanten en er kunnen allerlei aspecten meespelen: wat bood de masseur aan, wat zocht de klant, wat is er precies gebeurd en gezegd en hoe is dat geïnterpreteerd, welke verwachtingen en verlangens waren er over en weer, wat is de levensgeschiedenis van de masseur en de invloed daarvan op zijn praktijk, wat is de levensgeschiedenis van de klant en de invloed daarvan op haar vraag, verwachtingen, gedrag, wat denkt de rechtspraak dat tantra is, in hoeverre wordt men hierbij beïnvloed door de media, door verhalen op facebook, enzovoort, enzovoort.
Een professioneel tantraveld En ja, als ik dit opschrijf zie ik opnieuw voor me hoe een beroepsvereniging van tantraprofessionals een belangrijke rol kan spelen in het neerzetten van een stevig tantraveld. Een veld waarin we met elkaar als aanbieders streven naar en werken aan een professionele en volwassen werkwijze. Een veld waarin we elkaar als professionals liefdevol en stevig mogen bevragen en desnoods aanspreken. Een veld ook waarin we, bewust van eventuele oordelen over elkaar, door de diversiteit van onze werkwijze en visie heen kunnen kijken en daar de eenheid kunnen zien. Een ‘kula’ dus van professionals die met elkaar gemeen hebben dat ze een grote liefde voor tantra voelen en dit met de wereld willen delen.
Met dank aan Kali Vlak voor het posten van deze blog bedenk ik me dat ik sinds mijn terugkomst uit India een Kali-sadhana doe. Oftewel een dagelijks ritueel waarmee ik de kwaliteiten van Kali eer en in mezelf aanroep. Is Kali niet ook de godin die kan helpen om moed in onszelf te ontwikkelen? De godin die helpt om korte metten te maken met alle bullshit in de uiterlijke wereld (inclusief oordelen en concepten van hoe dingen zouden moeten) om zo de diepe rust van de innerlijke wereld te vinden? Vanuit dat vertrouwen zet ik deze post online.
Voetnoot 2,5 jaar later (juli 2021)
De beroepsvereniging waarover ik hierboven mijmer, is er nooit gekomen. Daarvoor bleek de tantrasector te divers. Wel heb ik de afgelopen jaren samen met anderen het platform TantraWijzer opgezet. Behalve dat dit platform een website van aanbieders heeft (www.tantrawijzer.nl), komen we sinds een jaar ook iedere paar maanden met tantraprofessionals bij elkaar voor intervisie. Die vorm van ontmoeting en uitwisseling draagt bij aan de professionele werkwijze waarover ik indertijd al schreef.
