Onlangs deden Remi en ik thuis een nieuwe meditatie. Na 21 dagen ‘Become the caress’ (zie vorige blog) was het immers tijd voor iets anders. Nadat we een tijdje in meditatiehouding aan het ‘eye gazen’ waren, begon Remi uitgebreid te gapen. En dan bedoel ik dus niet zo’n braaf onderdrukt gaapje, waar je iemand in gezelschap wel eens op kunt betrappen. Ik bedoel een onbeschaamde gaap – mét geluid – waarbij ik tot achter in zijn keel kon kijken.
Zelf was ik die avond misselijk en op ongeveer hetzelfde moment liet ik een paar boeren. Tja, van die dingen dus die je over het algemeen niet doet als je met iemand mediteert die niet je vaste partner is. Waar het verder ook aan lag, op die avond zakten we er niet écht in en kwamen we zelfs niet in de buurt van bliss.
Een lompe tantrika?
Later kwam bij mij de volgende vraag op: het feit dat je je bij een vaste partner op een gegeven moment vrijer – en misschien daarmee ook lomper – gaat gedragen, hoe verhoudt zich dat tot een tantrische leefwijze?
Met vrijer (lomper) worden bedoel ik bijvoorbeeld gapen, boeren en winden laten, maar ook ongeremd een irritatie eruit gooien of met een deur smijten. Of in een (pittig) gesprek gewoon op een gegeven moment weglopen. Allemaal dingen die je je bij een partner op een gegeven moment gaat permitteren, maar die je bij ieder ander (oké, bij je ouders misschien) niet snel doet – of in ieder geval niet schaamteloos.
Lang leve de vrijheid
Aan de ene kant is het heerlijk om bij een vaste partner een bepaalde façade te kunnen laten vallen. Alle dagen de lucht in je lijf vasthouden die eigenlijk wil ontsnappen is niet gezond. Ik ben er in ieder geval een keer op een vakantie met een niet-partner op dezelfde kamer goed ziek van geworden (letterlijk). En ja, het is lekker om niet altijd vriendelijk te hoeven zijn en je schaduwkanten ook de ruimte te mogen geven. En toch….? In hoeverre is het belangrijk om een zekere waardigheid naar elkaar te behouden? Of is het mogelijk om primitief, direct en vrij te zijn én tegelijkertijd liefdevol, waardig en respectvol?
Wees een rebel!
Tantra gaat onder andere over bevrijding en het loskomen van patronen. Osho zegt: ‘Wees een rebel!’. In een tantraworkshop is er regelmatig ruimte om te schreeuwen, te boeren en te huilen en ach, als je een keer wegloopt uit de ruimte en met de deur smijt, dan mag je er even later heus weer in. Tegelijkertijd zijn al deze uitingen nooit naar iemand persoonlijk gericht. Al het gif in jezelf gaat immers over jezelf. Tantra gaat dus niet over je gif over een ander heen spuwen. Het gaat over bewustzijn van het gif en het laten transformeren naar iets anders. Inderdaad, naar liefde.
Bewustzijn en liefde
Mijn conclusie? Boeren, winden, gapen, tranen en ongeremd leven: prima. Het lijf mag vrij zijn! De buitendeur dicht smijten om daarna te ontdekken dat je de huissleutels niet bij je hebt, ook prima. En zelfs lollig. Maar gif over een ander heen storten, harde woorden naar je geliefde eruit gooien omdat je zelf niet lekker in je vel zit of expres dingen doen waarvan je weet dat de ander het niet fijn vindt, daar is bewustzijn nodig. Hoe is het met mij? Hoe is het met de liefdesstroom in mezelf? Welk gif blokkeert dit? Eer ik mijzelf en eer ik mijn partner als een prachtig, goddelijk wezen? Kan ik mezelf en de ander werkelijk in de Kern zien? En wat kan ik doen om de liefde in mijzelf en tussen ons iedere dag meer te laten groeien?
Werk aan de winkel dus. Iedere dag weer. Want de vaste intieme relatie is (naast het opvoeden van kinderen) een prachtig maar evengoed ook pittig middel tot spirituele groei.
