Vandaag mocht ik getuige zijn van een ontmoeting tussen twee jonge mensen die een paar weken eerder een grensoverschrijdende situatie in bed met elkaar hadden meegemaakt.
Wat startte als een gesprek op ruim twee meter afstand, eindigde dichter bij elkaar zittend, in oogcontact en met ieder een hand op elkaars schouder. Wat was het mooi om hier bij te mogen zijn!
Dronken over de grens
Hoe vaak zal het niet gebeuren: er is een feestje, er wordt flink gedronken al dan niet in combinatie met andere verdovende middelen, twee mensen komen met elkaar in bed terecht en de volgende dag heeft minimaal een van de twee een rotgevoel over wat er in dat bed gebeurd is. In het minst erge geval was het gewoon niet zo geslaagd, in het meest erge geval heeft een van de twee het gevoel misbruikt door de ander te zijn.
Wat doe je dan? Het stilzwijgen, er met elkaar over praten, er met anderen over praten, aangifte doen of jezelf aangeven, een gesprek met een derde erbij hebben?
Uiteraard zijn er allerlei opties en hangt het van de situatie af wat het beste is. Hieronder kun je over een van de opties lezen.
Met elkaar in gesprek
Een deelnemer aan een workshop van mij vertelde me namelijk onlangs dat ze een dergelijke situatie met een huisgenoot had meegemaakt. Mede omdat ze samen in één huis wonen, leidde dat tot veel ongemak. Zij voelde zich rot en angstig en hij schaamde zich erg voor wat er gebeurd was.
Ik bood aan om met z’n drieën een gesprek te hebben en dat aanbod werd door allebei aangenomen.
Ik zei er overigens wel gelijk bij dat ik geen mediator ben, maar dat ik het gewoon vanuit mijn hart zou doen, zonder oordeel, hopende dat ik vanuit mijn achtergrond in tantra en met kennis van bijvoorbeeld het Wheel of Consent iets zou kunnen betekenen.
Wat is er gebeurd?
En daar zaten we dus vandaag, op een grasveldje ergens buiten in de zon.
Allereerst heb ik mijn respect uitgesproken voor het feit dat ze dit allebei zo bewust wilden en durfden aangaan. Daarna hebben we een paar minuten in meditatie gezeten. Zo konden we ‘aankomen’ en kon de spanning een beetje zakken.
Vervolgens heb ik ze om beurten laten delen over de situatie, zonder dat de ander mocht reageren. Tussendoor was er even stilte, zodat de tweede die ging delen niet ging reageren op de ander, maar echt vanuit zichzelf kon spreken.
Het werd duidelijk dat het incident was gebeurd op een dag dat de jongen iets verdrietigs had meegemaakt en dat het onder invloed van veel alcohol was gebeurd. Hij kon zich hierdoor alleen vlagen herinneren. Het meisje was er wel bewust bij geweest, maar was al snel helemaal ‘bevroren’ en had daardoor het gedrag van de jongen niet kunnen stoppen. Het bleek niet de eerste keer te zijn dat ze in haar leven seksueel-grensoverschrijdend gedrag meemaakte, iets wat haar bevriesreactie mogelijk versterkt had.
Bij het delen hierover konden ze elkaar goed horen.
Wat hebben we nodig?
Na de sharing heb ik gevraagd wat ze van elkaar nodig hebben, met name voor de tijd dat ze nog in hetzelfde studentenhuis wonen. Het was mooi dat zowel zij als hij concrete dingen konden benoemen die ze nodig hadden en dat ze ook konden aangeven in welke mate ze het gevraagde konden bieden aan de ander. Ook hadden ze allebei de beslissing genomen om externe hulp te zoeken en was de jongen gestopt met alcohol drinken.
Weer in verbinding
Het over en weer delen was waarschijnlijk al waardevol, maar ik wilde het graag ‘tantrisch’ afsluiten. Daarvoor heb ik ze gevraagd om toch wat dichter bij elkaar te gaan zitten en elkaar een paar minuten in de ogen te kijken. Dit was goed mogelijk en leek verbindend te werken.
Tot slot heb ik het meisje gevraagd om te voelen of er op dat moment een vorm van lichaamscontact mogelijk zou kunnen zijn. Het leek me namelijk fijn dat eventueel lichaamscontact, dat er sinds die bewuste nacht niet meer was geweest, in de toekomst niet meer awkward hoefde te zijn. Wat volgde waren twee handen die elkaar aanraakten waarna ieder een hand op de schouder van de ander legde. Het mooie was dat híj er zelfs aan dacht om hier consent voor te vragen: is het oké dat ik een hand op jouw schouder leg?
Veilig én vrij
Na afloop gaf het meisje aan dat ze zich weer wat veiliger voelde. De jongen voelde zich weer wat vrijer om ontspannen door het studentenhuis te kunnen bewegen.
Naar de jongen toe heb ik nog benoemd dat het voor jongens en mannen echt zoeken kan zijn: hoe kan ik in verbinding met een meisje gaan, terwijl ik tegelijkertijd echt geen grenzen wil overschrijden? Hoe weet ik wat wel en niet kan? En hoe is het mogelijk dat ik juist dat waar ik zo bang voor ben, toch heb gedaan?
Naar het meisje toe heb ik benoemd dat zij nog meer mag gaan luisteren naar de signalen van haar lichaam en dat ze een ‘nee’ of een ‘misschien’ helemaal serieus mag nemen. Sowieso heb ik ze allebei aangemoedigd om het te erkennen als er weer spanning voelbaar gaat zijn in hun lichaam en dit mogelijk ook met elkaar te delen.
Ook voor het collectief
Ik heb afgesloten met de opmerking dat ze met deze ontmoeting niet alleen iets voor zichzelf hebben gedaan, maar ook iets voor de ander én voor ‘het collectieve stuk’ tussen mannen en vrouwen (of zoals je wilt: tussen mensen). Dit laatste is ook de reden dat ik hier een blog over heb geschreven.
Ik hoop namelijk ontzettend dat ook anderen die dit soort dingen mee hebben gemaakt, de mogelijkheid krijgen om op deze manier weer de verbinding met elkaar te leggen en gezamenlijk hun pijnstukken, vaak verbonden met nog weer oudere pijnstukken, te helen. Dit gesprek maakte voor mij maar weer eens duidelijk hoe belangrijk het is dat jonge mensen mogen oefenen met het voelen en uitspreken van hun verlangens, wensen én grenzen in aanraking en contact. Met tantra en o.a. ook het Wheel of Consent (van Betty Martin) hoop ik hier in de toekomst nog op allerlei manieren aan bij te kunnen dragen.
